Wezwanie na Policję może przytrafić się każdemu – nawet najbardziej nieskazitelnej osobie. Otrzymanie takiego wezwania nie oznacza automatycznie, że należy się bać zarzutów karnych lub bardziej dotkliwych konsekwencji. Po otrzymaniu wezwania w pierwszej kolejności należy dokładnie zapoznać się z jego treścią, aby ocenić z jakim ryzykiem wiąże się stawiennictwo.
W jaki sposób otrzymuje się wezwanie na Policję?
Wezwanie na Policję zazwyczaj następuje przez wysłanie listu poleconego z potwierdzeniem odbioru. Jeżeli korespondencja pocztowa nie jest obierana wezwanie pisemne może zostać doręczone osobiście przez funkcjonariuszy Policji w miejscu pobytu wzywanej osoby. W pewnych sytuacjach wezwanie na Policję może nastąpić telefonicznie a nawet mailowo. Do takich sytuacji zalicza się przede wszystkim pilność sprawy. Każde wezwanie powinno określać datę, godzinę i miejsce stawiennictwa oraz sprawę, której wezwanie dotyczy. Co istotne, wezwanie musi zawierać wskazanie w jakim charakterze osoba wzywana będzie przesłuchiwana. Wezwanie zawiera także informację o tym, czy stawiennictwo jest obowiązkowe oraz opis konsekwencji niestawiennictwa (np. kara pieniężna lub przymusowe doprowadzenie przez Policję).
Czy wezwanie na Policję oznacza obowiązek stawiennictwa?
W przypadku wezwań z Policji obecność na przesłuchaniu właściwie zawsze jest obowiązkowa. Jeżeli osoba wzywana ma być przesłuchana jako świadek, to niestawiennictwo grozi nałożeniem kary pieniężnej. W przypadku niestawiennictwa po kolejnych wezwaniach świadka można przymusowo doprowadić na komisariat a nawet aresztować do 30 dni. Z kolei w przypadku zlekceważenia wezwania przez podejrzanego Policja może dokonać zatrzymania wzywanej osoby na 48 godzin, a w skrajnych przypadkach sąd może zastosować tymczasowe aresztowanie.
Niestawiennictwo zawsze należy usprawiedliwić (np. zaświadczeniem lekarskim od lekarza sądowego).
Jak zachować się na komisariacie?
Osoba wezwana podczas przesłuchania może skorzystać z szeregu uprawnień zapewnionych przez Kodeks postępowania karnego.
Świadek w pewnych sytuacjach może odmówić składania zeznań. Główną przyczyną odmowy są względy rodzinne (np. odpowiedni stopień pokrewieństwa, pozostawanie w związku nieformalnym). Ponadto świadek może odmówić udzielenia odpowiedzi na niektóre pytania podczas przesłuchania, jeżeli udzielenie odpowiedzi może skutkować wszczęciem sprawy karnej przeciwko świadkowi lub osobie dla niego najbliższej.
Warto podkreślić, że osoba przesłuchana w charakterze świadka może zostać ponownie przesłuchana ale już w charakterze podejrzanego. Niestety, wbrew orzeczeniom sądowym, organy ścigania bardzo często przesłuchują daną osobę najpierw jako świadka, a po jakimś czasie jako podejrzanego w tej samej sprawie. Dlatego wezwanie na Policję powinno traktować się poważnie niezależnie od tego, czy osoba wzywana jest jako świadek czy jako podejrzany.
W przypadku wezwania w charakterze podejrzanego osoba wezwana ma więcej możliwości niż świadek. Podejrzany może bez podania przyczyny odmówić składania wyjaśnień lub odmówić udzielenia odpowiedzi na pytania. Jeżeli jednak uzna to za korzystne dla siebie – może złożyć wyjaśnienia lub odpowiadać na pytania.
Czy wezwanie na przesłuchanie mogą wysyłać inne instytucje?
Na koniec należy zauważyć że nie tylko Policja może wzywać na przesłuchania. Prawo wzywania na przesłuchania mają również sądy, prokuratury, urzędy skarbowe, Służba Celno-Skarbowa, ABW, CBA i inne. Ponadto praktycznie każdy organ administracji może korzystać z zeznań świadków. Zatem wezwanie na przesłuchanie może wysłać nawet urząd miasta, inspektorat nadzoru budowlanego, inspektorat ochrony środowiska czy konserwator zabytków.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego
Jeżeli potrzebują Państwo pomocy w związku z wezwaniem na przesłuchanie – zapraszamy do kontaktu
Podobne wpisy: